50.

hayatimda en utandigim anlardan biri de lodosun firtinaya döndügü bir sabah ise giderken tutunacak bir yer bulamayip,rüzgarin siddetiyle düsmemdir hatta ucmamdır...
her lodoslu günde bu anı hatırlar ve allahım noolur bi daha yasamak istemiyorum diye cırpınırım.
ooff ya bi de gülmekten kalkamamistim bi sure yerden.